Bu qısacıq hekayənin baş qəhramanı, bir H.O.S.T-çudur. Özünü tənha hiss edən, yanlızlığı sevən və ən əsası, H.O.S.T-çu olan bu kəs, özünü zəif hiss etdiyi üçün, öz xəyal aləmində güclü birini yaradır. Və başlayır onunla söhbətə...

Yorğun baxışlarla deyir...

Z: -Qəmli mahnı, orkestraya həzn, dinləyənlərə əzab verir...
Mənə şeytanı xatırladır. Şeytan, cəhənnəmi. Cəhənnəm, günahlarımı. Günah, səflərimi. Səflər, keçmişimi. Keçmişim, gələcəyimi. Gələcəyim, yaşamağımı. Yaşamağım isə, mənə əzab verir...
Deməli, mən sizdən fərqlənmirəm. Məni sizdən fərqləndirən səbəblər, əslində yox kimi birşey imiş. Bu isə mənə əzab verir.
Məni başa düşürsən?...

Özündən əmin bir mimikayla cavab verir...

G: -Özüvə gəl! Biraz güclü ol! Düşünki, Şeytan Zəifdir. Çünki şeytan, öz xoşbəxtliyini, başqalarının etdiyi günahlarda görür. Əgər biz günah etməsək, o, xoşbəxt olmayacaq. Deməli, o, Zəif-dir...

Biraz fikirə gedir. Sonra cavab verir...

Z: -Dediklərində həqiqət var. Danmıram. Ancaq bir düşün! Biz insanıq. İnsanların ən böyük missiyası, yaşamaqdır. Yaşamağımızın mənası yoxdur! Çünki bilirikki, nə vaxtsa öləcəyik. Bilirikki, bizə verilən ömür boyunca qurduğumuz imperiya, sonunda bizi krallıqdan alır. Sonunda ölürük...
Deməli, yaşamağımız günahdır. Buda şeytanın əlinə Kozr verir...
İndi başa düşdün nə demək istəyirəm?...

Söhbəti dəyişdirir və deyir...

G: -Mənim idealogiyam, sənin düşüncələrindən tamami ilə fərqli olmalıdır. Sənsə bunu başa düşmürsən. Çünki sən, Z-sən (Zəifsən). Mənsə G-yəm (Güclüyəm)...
Bizidə fərqli qılan səbəb, təkcə budur...

Gülərək cavab verir...

Z: -Yaxşı!!!...
Deyəkki sən düz deyirsən. Deyəkki sənin idealogiyan, mənim düşüncələrimdən güclüdür...
Yaxşı, mən zəifəm...
Səndə ol güclü...
Bəs H.O.S.T-un idealogiyası, sənin düşüncələrindən fərqlidirmi???...

Biraz duruxur. Sonra sual verir...

G: -H.O.S.T???... O kimdir???...

Yenə gülərək cavab verir...

Z: -Baxxx...
Gördün???...
Bizi fərqli qılan səbəblər, təkcə düşüncələrimiz deyil. Bizi fərqli edən, mən insanam, sənsə xəyal ürünüsən...
Mən H.O.S.T-çuyam. Sənsə deyirsən: H.O.S.T kimdir???...
Mən H.O.S.T-un idealogiyasına inanıram. Düşüncələrimi isə, bunun üstündə qurmuram. Sənsə mənim düşüncələrimdən aslısan...
Mən Z-əm (Zəifəm), ancaq keçmişimə qarşı. Bu yaşıma kimi etdiyim səflərimə qarşı. H.O.S.T-u bu qədər gec tanıdığım üçün, mən zəifəm
Ancaq insanlara qarşı, qırılmayacaq, hündür bir hasarın, heç bir zaman açılmayacaq bir qapısı kimi dayanmışam...
Sən məndən aslısan...
Çünki mən olmasam, səndə olmarsan...
Mən xəyal qurmasam, sən canlanmarsan...
Başa düşdüüün???...

Bu hekayədə, burda sona çatır. Ancaq onu deyimki: Zəif olan (H.O.S.T-çu), sonunda qalib gəlir, özü ilə arasında yaratdığı müharibədə...
Və anlayırkı, G-nün (Güclünün) verdiyi cavabları, əslində özü verirdi. Çünki bu, onun xəyalı idi...
Və anlayırkı, Z (Zəif), G-yə (Güclüyə) qalib gəlir...
Yəni, artıq o, Z (Zəif) deyil...
Artıq o, G-dür (Güclüdür)...
Yəni, Xoşbəxtdir...